Foto: Selina
O río, o meu río temido, o meu río amado que pasa e deixa trazos
xa sen muíños, sen menta e xitanos,
sen fonte, sen cheiro a lodo e medo, sen coiñal, sen caños.
Río de rápidos, remuíños e remansos.
De Pontes,
de paso.
De Toñito Patata, moreno de verde luna, de bronce esmaltado.
Río do primeiro amor e pedras planeando entre bicos con lingua e herba,
entre abrazos.
Río de Barra de Miño e barca de lúa chea rielando, de lameiro en lameiro
entre baños de noite e licor.
De sabas clareando.
De peixes.
No hay comentarios:
Publicar un comentario