Nestes ollos de mar e castiñeiro
non florecen mapoulas nen candea,
a penas luz, claror de lúa chea,
Sobre un mar, unha ardora de veleiro.
E aínda unha sombra, un amieiro
me revela o río, esta area,
vou pedirlle o vento que non lea
nas barcas desa pel o meu esteiro.
Lixeira nao non deixes marea,
souto luar en ondas te abanea,
estreladas aves, guían o roteiro.
Que o ar tatuome na pel auroras,
e confundida de min na miña ardora,
vestiume de nacar e de anceio.
No hay comentarios:
Publicar un comentario