Amigas

licor de ruda (foto Selina)

Xuntas, no frío bebemos o mencía máis doce
e rimos e nos encendemos todas,
na paixón do verbo lúcido,
no espazo eterno,
no tempo maduro.

Sen velos,
sen trampas.

Xuntas, xa tarde bebemos o licor da amizade
feito de amor e ironía:

Este de ruda contra envexa,
este de café contra o tedio,
este de laranxa contra a tristeza.

A fideua estaba perfecta,
a textura do arroz con leite era a tal.

E nos abrazamos no adeus.
E nos miramos ós ollos.

Nos recoñecemos

Xuntas, como illas,
nas que o tempo traza sucos de vida.

glicinia no curro de Temi (foto Selina)