Non te achegues

foto: Florianna Barbu

Morde as miñas palabras, tragaas, dixíreas coama se fosen túas, cúspeas.

Envolve teus brandos osos na miña sombra e saca do faiado a tristura.

Xa pasean animais ocultos baixo a terra, arrabuñan e rascan as raíces, removendo a túa saliva na miña boca.

Non, non te achegues a miña pel que exuda o amargor do axenxo. Garda a distancia, sé prudente.

Come, si, o alimento cárdeno que envelena a túa alma, sé constante.

Se voas baixo, ningún arame  te tronzará.

Non, nen os ollos se che resolverán en humidadade, tampouco sentirás o frío.

Claudica ante o ermo que se che ofrece porque nas  chemineas medra o feluxe e os fogares están apagados.

Ensaia escenarios de aceiro e agocha os ouvidos á música dos carambelos.

Non, non esgotes a túa lingua en verdades, así poderás sentir o sabor a cartón doce das máscaras.