Avalón do Corazón,
vibrando estás no meu interior.
Lenes son as sombras que te gardan,
espesa a ignoracia que nos frea nos teus dominios.
E aínda así, quen ousa facelo,
renace sen remedio a unha nova visión do seu destino.
Chego o bosque sagrado e son chamada a atravesar o lago e descendo. Fago soar a póla coas nove campaíñas en forma de mazá para chamar á barca e chega, e me subo. Atraveso o reino de auga da memoria, da emoción, despexando, confrontando as brumas que escurecen a miña clarividencia e emerxo para tomar a espada do descernimento. Xa chego, Avalón me agarda para tomar posesión do que sempre me pertenceu.