Oleiros

Cando se chega a Oleiros accedese a un territorio no que retazos de utopía parecen cobrar vida e non queda máis que preguntarse ¿cómo é posible?.
Decía Einstein que a realidade é unha ilusión moi persistente e en Oleiros sintes que esa ilusión, nacida da mente do seu alcalde Ángel García Seoane, encarna.
Praza Rigoberta Menchú, Auditorio Gabriel García Márquez, Paseo José Martí... Bibliotecas públicas, piscinas, talleres, progarmación cultural excepcional...
Pasei a fin de semana en casa que a unha amiga ten en Bastiagueiro e paseamos, paseamos moito.

Ela que é unha apaixoada do urbansimo e as políticas locais faloume entuiasmada das transformacións deste municipio nos últimos tempos, dos inmensos paseos pola beira mar, das dificultades que ocasionaron as expropiacións, das recuperación de edificios singulares, do funcionamento excepcionalmente democrático do seu concello, do trato que ten o alcalde coa vecindade, dos custos persoais que este home tivo para afrontar toda esta aventura.

Nun pais do que se dí que "cando alguén quere facer unha pista aparecen mil valados" Oleiros é a exepción.