martes, 27 de septiembre de 2011

Círculo de lúa en Mabón


...En alabanza míña bailaredes, comeredes, faredes música e vos regocixaredes, xa que miña é a éxtase do espírito e míña é tamén a alegría da Terra, xa que a miña lei é o amor a todas as cousas...
                                                               ( Texto do "Mandato de la Gran Madre")

sábado, 17 de septiembre de 2011

Avisos

 
AVISOS


AVISO CLASIFICOSADO I

No fumo,
no bebo alcohol,
soy vegetariana,
haragana y dulce.
Busco un príncipe que sepa ser sapo,
que le guste el rock and roll,
lo transpersonal de las mariposas,
las caminatas en silencio y la poesía.
Los que no entienden a Jung,
aborrecen la astrología,
carentes de sonrisa
e inexpertos en amaneceres:
abstenerse.

Sólo pido:
un puñado de tardes frente al río,
el amor innombrable
y un eterno compromiso de ser libres.


AVISO CLASIFICOSADO II

Cansada de héroes desvalidos
busco dragón sobreviviente,
con llamarada que encienda la noche
y entibie mi vulva en los inviernos.


AVISO CLASIFICOSADO III

Bruja busca mechón de cabello enamorado
para conjurar esta tarde de recuerdos.
Abstenerse aquellos que no gustan
del invierno, del fuego o de los vuelos.


AVISO CLASIFICOSADO IV

Bruja busca sonrisa y semen para hechizo.
Se compromete a devolver el excedente al dueño.
El objetivo es noble:
regalarme una noche con estrellas.


AVISO CLASIFICOSADO V

Busco hombre
con mirada de peces
sonrisa de mago
puños de militante
risa de niño
sexo de lobo feroz
semen de colmena
torso de silencio.
Abstenerse los que ya no se asombran
ni se entregan.


En “Mujer Raíz”, Ediciones digitales Palabra Chamánica, La Plata, Buenos Aires, 2011.

Germana Martin nació en la ciudad de La Plata el 4 de julio de 1961. Autora de diversos cuadernos de autoconocimiento y creatividad femenina, “Mujer Raíz” es su primer libro de poemas en formato digital. 
Vía

sábado, 3 de septiembre de 2011

Labirinto


Dende sempre a humaniade ten utilizado os deseños da xeometría sagrada cun propósito transcendente.
De entre todos, o labirinto é unha das formas mais ricas en matices e o seu poder de transmutación sanadora convírtenno nunha chave preciosa nos rituais de percura e crecimento persoal.
Esta xeometría está presente en todos os pobos e culturas. Podemos velos nos innumerables petroglifos da cultura Castrexa. Os indios Hopi utilizábannos para conectar coa Nai Terra e Vikingos e pobos mariñeiros da antigüedade facían uso deles como ferramenta de poder e videncia antes de facerse ao mar. Incluso podemos velos en igrexas cristiás como estabilizadores e potenciadores das enerxías telúricas (Catedral de Chartres)
Deseñalo e participar na súa construcción inflúe fondamente tanto na persoa coma nas súas relacións e vínculos.
Perderse neles é chegar, paradoxicamente, ao centro de nos mesmas.
Tiven a sorte de construir e camiñar neste que fixemos en Villafranca del Bierzo o pasado día 14 de agosto para os camiñantes pola paz.
Arboleda de las hijas de Gaia: Laberinto de luz

viernes, 2 de septiembre de 2011

O Camiño polo Bierzo, camiñamos pola Paz








Retiro no bosque de Busmayor

Vistas dende A Guiana

Ofrenda na Guiana (a que guía)

Espertar na cascada

Saíndo da cova da raposa

Tenderete improvisado na mañán do amencer da chuvia

A avoa faia

O cáliz, segredo da avoa

Camiño polo bosque
As nubes corrían polo ceo e a fraga allea e ensimismada no seu lentor debuxaba formas nos musgos, os regatos mecían a humidade nas follas das faias e o tomillo indiferente florecendo, fosforescendo. E todos eran un na Nai permisiva que os conforma.
Reflexión: Os froitos medran a altura dos ollos dos que son alimento.
A quietude das montañas, o cantar das fontes e as estridencias das pegas compoñían esa realidade, esa maxia á que son invitada a percibir unha vez ó ano.
A calor dos ollos expandíase en luz verde ao susurro da dabza de herbas e flores e o río a levaba ao mar, ao ceo.
Reflexión: A delicadeza das abellas ao pousarse nas flores é un camiño de vida. Deixarse estar en unidade coa beleza sen traspasar máis aló.
Un paxaro miroume coma mira un paxaro a un humán: entre rexas.

Cando inspiro son a mazaira brava, o carballo retorto no caborco, á percura da luz e cando espiro son tan lene como a bolboreta pousada na milenrama.

Verán na aldea, polos soutos, na horta....

Si, pero non

Posta de sol dende a carreiriña


Candi
Candi e Lluisa
  
Tardes estupendas na horta 1

Tardes estupendas na horta 2

Tardes estupendas na horta 3