sábado, 23 de octubre de 2010

Erat hora

foto: Anton Senkou Menlik (Antonina)

"Gracias, que sea lo que sea" Y se volvió
y, como se desvanece un rayo de Sol
sobre las flores suspendidas cuando el viento las mueve,
rápido se alejó de mi. No, sea lo que sea
una hora fue soleada y los dioses más altos
no pueden jactarse de mejor cosa
que haber visto esa hora mientras pasó.

Ezra  Weston Loomis Pound (EEUU 1885- 1972)


martes, 12 de octubre de 2010

Como se constrúe un muro de pormenores

foto: Selina
A partir de la soledad, él empieza de nuevo
como si fuera la última vez
que respirase,
y por lo tanto es ahora
cuando respira por primera vez
más allá del control
de lo singular.
Él está vivo, y por lo tanto no es
sino no lo que se ahoga en el insondable hueco
de su ojo,
y lo que ve
es todo lo que él no es: una ciudad
de lo indescifrable,
y por lo tanto, un lenguaje de piedras,
pues sabe que en el total de la vida
una piedra
dará cabida a otra piedra
para hacer un muro
y que todas esas piedras
formarán la monstruosa suma
de pormenores.
 Paul Auster, Desapariciones 1

lunes, 11 de octubre de 2010

Celebrando Mabon

 Celebramos a abundancia e agradecendo os froitos colleitados, loubamos á Nai

 Ofrecimos e bendecimos o pan de Mabon. Saboreamos o Amor, ingrediente básico.

 Compartimos 

 Danzamos a alegría de estar xuntas

 Aprendendo e nutríndonos

E prendimos o primeiro lume do ano

Feliz Mabon!

lunes, 4 de octubre de 2010

Greguerías 1


foto: Manolo Sendón

A  tinta é a suor da alma.
A lúa chea é a  aspirina para a resaca dunha noite de tormenta.
Un libro é a árbore que lle nace á experiencia.
Os remordimentos son as cóxega da conciencia.
Os tiros das armas son os vómitos dunha indixestión de odio

Pandemia


Hacía aproximadamente tres horas que Michel había  conseguido dormirse cuando el insistente sonido del teléfono lo arrebató del sueño.
-¿Si?
- ¿Michel?
- ¿Pero te das cuenta de la hora que es? ¡Por favor! Llevo días en el laboratorio sin pegar ojo.
- Perdona, pero es urgente que te levantes y pongas el canal 1.
Al otro lado del hilo telefónico la voz de Jane sonaba nerviosa y vehemente.
- Todas nuestras sospechas se están haciendo realidad, esto no es una broma, están decretando el estado de urgencia sanitaria mundial. Tengo dos billetes de avión para Madrid. Te espero en el aeropuerto de Newark en una hora.
“Todo estaba sucediendo a una velocidad de vértigo y de pronto todas las piezas encajaban: la redefinición de pandemia por parte de la OMS haciendo desaparecer el requisito de mortalidad, la obligatoriedad de sus decisiones, el caso Baxter en Checoslovaquia, sus últimas investigaciones… No era ciencia- ficción, el plan para aniquilar a la mayor parte de la población mundial se estaba llevando a cabo en un mar de confusión y desinformación. Huir o exponerse a la letal inyección, huir o acabar en un campo de concentración…”
Los pensamientos se agolpaban en la mente del científico mientras circulaba por Manhattan vía Holland Tunnel hacia la terminal internacional.
“Pero… ¿qué pasa?”
Al fondo del túnel un retén paraba a los coches exigiendo la documentación acreditativa o en su lugar la exhibición del brazalete que garantizaba el haber sido vacunado  para poder seguir adelante Michel veía aterrado como algunos bajaban de sus coches y acudían a varias ambulancias aparcadas en los arcenes, mientras otros eran obligados a la fuerza a introducirse en un camión.
“Demasiado tarde”, pensó. Paró el motor, salió del coche y arrastrándose alcanzó la entrada. Sonó el móvil, al otro lado Jane llorosa le daba el último adiós desde un camión en la autopista 95.  

jueves, 23 de septiembre de 2010

Esprito de Auga

Foto: Selina
Ouh! esprito da auga, permíteme escoitar o meu silencio, o silencio que me ensina a vida das miñas augas.
Espello, simetría entre o interior e o exterior,
Bálsamo de luz líquida para o corazón escuro,
Materia xenerosa e permisiva de vida que das a todos os seres que de tí se nutren.
Maestro do desapego nas mans que so poden deixarte correr.
Materia que se adpta e flúe silenciosa, charlatána, cantareira, delicada.
Derramándote en mil regatos ou impetuoso e forte entre obstáculos que superas. Pero non es nada encorado, a liberdade é a esencia que mostras.
Lavas, limpas, purificas, arrastras.
A túa linguaxe é redonda en olas e ondas. É a música temperada, tempestuosa, rítmica, melódica...
Dulce de amor, salgado de lágrimas, eres a orixe de toda vida e o fluxo e o pracer da Nai que en ti manifesta fertilidade e ledicia: Éncheme da túa sagrada sensualidade!
Primoxénito, primixenio, dende a miña humildade e amor por ti quero a túa sanación.
Benzoado sexas! Aquí e agora decreto a túa sanación que é a miña propia.

Foto: Selina

miércoles, 15 de septiembre de 2010

Facer un Mundo....

Este é Manolo, meu amigo Manolo Otaño. Podería contar tantas historias del que non me alcanzaría o tempo. Artista, filósofo, chamán, músico, autodidacta, mugalari nos malos tempos da dictadura... enamorado da vida e comprometido coa transformación da realidade para un mundo mellor.

Hoxe vive en Zaldivia (Alto Goierri), dende alí e inspirado nos textos da filósofa Hannah Arendt da que dí que é o seu amor plátonico, puxo en marcha o proxecto: Cultura do traballo cívico e a innovación: Pedagoxía da innovación: Un novo inicio.
E eu, impactada pola beleza e a ética do seu traballo non podo menos que compartir con vostedes a web que escasamente reflicte a magnitude das ideas e realización, os traballos e debuxos, a inspiración.
(clic)

Nela abondan textos personais, reflexións, proxectos e realizacións sobre o que el denomina "Iniciativa-Cultura do Traballo Cívico"

E aquí copio un párrafo do seu concepto de arte, no que despois de asumir a tese de Javier Gomá respecto a validez das formas da arte actual, afirma:

"Por mi parte exploro expresiones artísticas acomodándome a las necesidades cívicas y morales de nuestro tiempo. Sin abandonarme en la mecedora del capricho personal de crear nuevos mundos arbitrarios encuentro motivación en la celebración de sentimientos comunes y sin renunciar a la creación me considero un intérprete, al cumplir con mi trabajo no siento la necesidad de dirigirme a una sociedad anónima a la le que cuento mis “interesantes” intimidades – para eso mejor acudir al psiquiatra - , sino que instalado en la vertiente comunitaria de la cultura gozo del hechizo del arte en la celebración compartida. Atiendo al dictum de Hannah Arendt: “La fuente inmediata de la obra de arte es el pensamiento”. John Dewey señaló el camino: “Recobrar la continuidad de la experiencia estética con los procesos normales de la vida"


"Facer un mundo de cousas estables e duradeiras en torno ó que relacionarnos e sexa digno de ser legado aos novos que chegan"

martes, 14 de septiembre de 2010

Faremos regresar ao corazón mesmo do Único a creación enteira


... No miraremos ya lo bueno o lo bello... Este será el fin del camino, la disolución de todo vínculo... En este regreso a lo absolutamnete simple no veremos ya como no sea la gloria de la oscuridad y vaciadas de alma y de intelecto, habremos llegado más allá del reino de la mente, yaceremos en veneración allá arriba, como si fuerámos el sol que surge, con pupilas ceradas miraremos el sol de la luz, nos convertiremos en fuego, fuego oscuro en esa oscuridad y por vías de fuego cumpliremos nuestro recorrido. Y en ese momento habremos curado al mundo, matado al mal, hecho morir a la muerte, habremos deshecho el nudo en el que se habían enmarañado los dedos del Demiurgo. Nosotras estamos destinadas a curar a Dios, es a nosotras a quien ha sido encomendada la redención: haremos regresar la creación entera a través de nuestro éxtasis, al corazón mismo del Único. Nosotras le daremos al Único la fuerza de hacer esa gran respiración que le permita resolver dentro de sí el mal que ha espirado....

Baudolino de Umberto Eco ( diálogo de Hipatía y Baudolino) Ed. Círculo de Lectores

domingo, 12 de septiembre de 2010

El trueno, mente (entera) perfecta. Aretalogía ( himno de alabanza )

A oposición de Tiamat e Marduk (relevo asirio S. IX a.C.)

Fui enviada desde (el) poder
y he acudido a aquellos que reflexionan sobre mi,
y se me ha encontrado en aquellos que me buscan.

Miradme vosotros que reflexionais sobre mi,
y vosotros los que me escuchais, oídme.
Vosotros, los que me estais esperando, llevadme con vosotros mismos.
Y no me aparteis de vuestra vista.
Y no hagais que ni vuestra voz ni vuestro oído me odie.

No me ignoreis en ningún lugar ni en sitio alguno. ¡Estad preparados!

No me ignoreis.

Porque soy la primera y la última,
soy la honrada y la que es despreciada,
soy la ramera y la santa.
Soy la esposa y la virgen,
soy la madre y la hija.
Soy los miembros de mi madre.
Soy la que es estéril,
y sus hijos son muchos.
Soy aquella cuya boda es grandiosa,
y no he tomado marido.
Soy la matrona y la que no da a luz.
Soy el consuelo de mis dolores de parto.
Soy la novia y el novio,
y mi esposo fue quien me engendró.
Soy la madre de mi padre
y la hermana de mi marido,
y el es mi vástago.

Yo soy el silencio incomprensible
y la idea cuyo recuerdo es frecuente.
Yo soy la voz cuyo sonido es múltiple
y la palabra cuya apariencia varía.
Yo soy la pronunciación de mi nombre.

¿Por qué me habeis odiado en vuestros consejos?
Porque permaneceré en silencio entre aquellos que están en silencio y apareceré y hablaré.
¿Por qué, entonces, me habeis odiado los griegos?
Porque soy una bárbara entre (los) bárbaros
Pues yo soy la sabiduría (de los ) griegos
y el conocimiento de los bárbaros.

(Yo ) soy aquella cuya imagen es grande en Egipto,
y aquella que carece de imagen entre los bárbaros.

Yo soy aqella que se odiado en todas partes
y quien se ha amado en todas partes.
Yo soy aquella a quien llaman vida,
y aquella a quien llaman muerte.

Yo soy aquella a quien llaman ley
y aquella a quien llaman anarquía.
Yo soy aquella a quien habeis perseguido,
yo soy aquella a quien habeis artapado.

Yo soy aquella a quien habeis esparcido
y me habeis recogido y reunido.

"Texto gnóstico reflejo de la iconografía de la madre virgen. Contiene fragmentos de textos perdidos... que pudo pertenecer a la misma fuente que los versos recitados por Hokma en Provervios y en la Serácida. Sofía habla con la Sabiduría tal como hablaron Innana en Sumer e Isis en Egipto."

T0mado do libro: EL MITO DE LA DIOSA, cap. 15: Sofía reina, madre y diosa, pax.713, 714, 715